Yaradılıştan maksat, değil mi ki feraseti mana?

Manaya dalana, olmaz mı ki seyir;  süluk-u rana?

Sirayet gerek, samimiyet gerek, dem gerek cana

Bil ki masivası boştur, O’ndan gayrısi hoş değil…

Nimetlerine şükürler olsun, ki sayılmaz bir, iki.

Ne verdinse o dur, bundan gayrısı ne ki? 

“Zengin olmak vardı” diyene dön bi yol de ki,

“Az”a meyletmeyen, bulur mu “Çok”u…

Nadana ayakbağıdır, bilse ki; hubbu dünya.

Zahiri neşe, batını meyus, gönlü bi perva

Velev ki talep ede, serilir önüne salık-ı deva 

Yol vesileye aşık, kader gayrete bilmez misin?

Anne olsan mesela, O’nun merhametine ulaşabilir misin?

İstediğin kadar iyilik yap, O’nun lütfunu geçebilir misin?

Sinirlenişin ne ki? O’nun gazabına yetişebilir misin?

***

O kuşatan, sen kuşanansın.

O’ndansın ama O değilsin…