Sırrın menbağını bulup , delil olarak sunacağım nefsime. Riyakar sürtüşmelerimiz bi kenarda dursun, nezih sevaplarla donanıp kendisinden bile mektum bir hünerle intihara sürükleyeceğim nefsimi. Belki o zaman şahlanacak cevval bir kuvvetle iyi niyetlerim. 
Halimi sormayın….

Ruhum delik deşik..

Ruhum hezeyanda

Ruhum öksüz

Nefsimin iddialı her teşebbüsünde, aklımdakiler soru işaretine dönüşüyor Allah'ım. 

O anda en zayıf yanımdan kıstırılıp boynuma takılan nefis tasmasının,
en küflü yerinden günah sirayet ediyor.

“Yanlış başıma kaldım, doğrult beni Allah'ım”

İçimden geçenleri anlatamayacağım bir heyulanın zırhlı gücünü aşacak yetilerimi kaybettim. Her doğrulmak isteyişimde, tebdil-i kıyaet gezen ölümün soğuk dokunuşlarıyla tacize uğruyorum. Geriyor beni hayat.

Aldığı nefes yaşından büyük olur mu insanın? Oluyor işte…

Ve ben kendime utancımdan aynaya bakamıyorum…

Hiç kırılmamış birinin yara sorunu olmaz. Yara sorunu olmayan bir insanın, içinde neler sakladığını da bilemezsin.

“Kırmak” o şeyin içindekini öğrenmektir bazen…

Başkalarının hayatında sadece “ İMKAN” görevi görürsen, senle çıkarı bitenin yüzünü değil sırtını görürsün

Gönül gözün açık ise; kederi bile kaderde tanırsın,
Gönül gözün açık değilse; kaderi bile keder sanırsın…

Hakikatin olmadığı yerde, hayaller sarmaşık olmuş demektir.