7 Haziran 2016 Salı

İnsan verdiği değer kadar değere sahip olsaydı, herkes hakettiği yere varmış olmaz mıydı. Sevgi nimetinde hep falso yaşayan insan hiç bıkmıyor tekrarından. Kaderin kurgusundan sual olunmaz derler amenna lakin bir sandığın yüzlerin mitoz bölünme ile çoğalıp varlığına tanık olmaktan bağrımız soldu. İşte bu yüzden vefasız insanlarla hep köpek dövüşü içinde gibiyiz.
Vefasızlığın en ispat edilebilir sakinliğinde, sana benzeyeceğim o anı bekliyorum. Beynimin her lobu sen hakkında semirtilmiş kötü düşüncelerle dolu. Ucu sivri demir çengelle yırtılmış kan rengi ve irinli. Şu an tam tarif edemeyeceğim itham ve gerekçelerle hayal ettiğim mezarına karşı bakıyorum. Halbuki umut ederek beklediğim samimiyeti yüzüme bakarakta bulabilirdin. Paspasın altındaki anahtar olmadığımın garipliğine bakmadan öylece bekliyorum.Tehlikeli suların beni boğuyor.

Sanma ki her dert sende, kaldın dipsiz kuyuda, Bittim dediğin yerde kaldırır, budur  kaderin bi huyuda.